Сидить дїдо на сторназї – гріє ся.
Никать собі меже ногы – сміє ся:
Ищи м собі, слава Богу, ни старый,
Докü пуца поплїскує у сару!

Сидить баба на сторназї – шиє штось.
А когут йüв из пoтака піє штось.
Щи м, когуте голосистый, ни стара,
Докü в ня меже ногами є дїра!

Напила ся стара баба жентіцї,
Та залїз йüв чорный боґар до пічї.
Та наняла стара баба друтаря,
Об угнав йüв из пічї боґара.

Бабу закортїло
Мати в руках дїло.
Ни будь, бабо, глупа,
Бо тото – залупа!

Розкaжу вам казку
За стару Петраску:
Стара Петраска хлїб пекла,
А з пизды йüв кров текла.

Ой пüшла я на майдан,
Тай поза дворище –
Там вказує старый дїдо
Хуй, ги топорище.

Ци ты тямиш, білявино,
Кой цвіла капуста,
Як давала сь дїдам пічї
Вбы мастили уста?!

Ты ни шкодовала,
Ты менї давала.
Хуй, гикой з жилїза,
А пизда – ублїзла.

Што за хосен
З тої бабы?
Лем гузиця,
Тай дві лабы!

Докüть была молодиця,
Гладили ї у гузицю.
А як стала стара баба,
Ни хоче ї й писся лаба.

Кить ся баба пригладить,
Та й бабі нич ни вадить.
А кить бабу скрутило,
Ни поможе й кадило.

Годна й баба
Дїти мати,
Лем ї нікому
Зєбати!

Замерз дїдо на печи,
Пиля бабы лежачи:
Як увідїв молоду –
Розогрів ся на ходу.

Ни опстало хлопа в селї,
Лем самі жебракы –
Хромі, слїпі, тонкохуї,
Ги восени ракы.

Ци так у вас, гикой у нас
По полю петрушка?
Дїдо бабу шваркнув ззаду
Й закачурив ушка.

Кобы баба у чепаку,
Кобы в кипиньові,
Засуланьжив бым йüв ззаду
За будьте здорові!

Пропив ґазда кипиняк,
А ґаздыня й пиндиляк:
З голов пуцов, з голов пичов
Доинниська ходять так.

Каже дїдо: – У гущу
Я тя, дüвко, ни пущу!..
– Нашто я ти, нибоже,
Кить ты – старый! – ни можеш?!..

Тїряв ґазда ґаздыню
По городу за дыньов.
В тинґирици ї дüгнав,
Такый там ї и зєбав.

У бабинüм городчику
Дозріли овочи.
Та кой дїдо бабу єбе,
Вта зажмурять очи.

Паде дощ, паде дощ, ачий перестане.
Єбе лиґінь стару бабу – кайтесь, христіяне!
Кыбы молодицю, та бы ни чунниця,
А вто стара баба світа ни ганьбить ся.

Закукала зазулиця,
Тай сїла на мостї.
Бери, стара, пизду в рукы,
Та зустрічай гостї.

Три дїды, три дїды
Єбуть у шор бабу.
А четвертый, май хуятый,
Засуланьжив ззаду.

Гий, дїдику бородатый.
Будеш дуже бановати,
Бо кить яну ти давати,
А ни буде в тя стояти…

Ишов дїдо в полонину,
Тай у тоту руну.
Баба пичу му вказала,
Дїдо в пичу плюнув.

Пиля шпора на земли
Дїдо бабу пердолить,
Баба йойкать: “Йой, болить!”
Дїдо й дале пердолить.

Єбе старый старy,
Надїв на хуй сaру.
– Ци ты чуєш, старa,
Ош на хуйи сaра?!

Баба в печи – головов,
А гузицив – вонка.
Заголив им, и – забив,
Лем – пискнула тонко.

Баба сукман заголила:
На гузици – цетлик,
Пича білі зуб має,
В зубах – цїґаретлик.

Баба має двісто рокüв,
Дїдо має тристо.
Поможіть старому дїду
На бабу залїзти.

В дїда пуца, гикой рула,
Из пачмаґ звисала.
Гий, кыбы щи вна й стояла –
Цїны бы ни мала!

Дуже сумно восени
Вітрик повіває.
Дала бы щи стара баба,
Та пічї ни має.

Думаву, кой здрю на бабу:
Ци дала бы стара баба?
Баба пічї бы дала,
Вбы пизда ни заросла!..

По селу вночи йдеме,
А дьüвок штось слабо.
Но, та най йих фрас узьме –
Уєбеме й бабу!

Розчепарила ся баба,
А пизда, ги колесо,
Намотали ся на тинґиль
Посїділі волосы.

Коломыї, коломыї,
Тай коломыєчкы.
Поцюлює баба дїда
У самі яєчкы.

Йдуть ковдоші по селови –
Зголоднїла чилядь! –
Такі слабі: вбы ни впасти
За хуї ся тримлять.

Ты, старинька, божый дар,
Укажи ми свüй товар.
Дай ми раз, два, три, чотыри
Буде ямочка май шире!

Повмирали старі бабы.
Я вмираву молодый.
Што я буду там єбати?!
Аттоты старі пизды!?

Лежу, єбу стару бабу,
А она жує баґов.
Яв им тихо утягати,
А она из ревом: – Гов!

На высокüв полонінї
Рубали трепету.
Та так дїдо бабу єбав,
Што пüрвав верету.

На высокüв полонінї
Збилися два танкы.
Та так дїдо бабу єбав,
Што пüрвав топанкы.

Дїдо вмер – по ньому впстали
Цїмболы без голоса.
Баба вмерла – шо ся впстало?! –
Лем пизда без волоса.

– Ди йдеш, Митю, єби-го?!
– В дзвüн дзвонити, єби-го.
– А пак нашто, єби-го?!
– Стара вмерла, єби-ї.

Дїдо: – Гий, хую, ты мüй хую,
Кüлкох єбав – рахуєш?!
Баба: – Гий, пичо, моя пичо,
Всьых, тко в ти быв, ни зличу!