КЛАСИЧНІ ХУЙОВОДЫ

СПÜВАНКЫ ЗА ПІЦЇЦЬКОГО ИВАНА

(иннишньый руськый фолклор)

У куклы ся бавив піцїцькый Иван,

Из куклы стягнув будюґовы й віґан.

А мати позирать, сміє ся и каже:

– Кой уросте, сись йим подешто укаже!

 

Піцїцькый Иван – дуже читавый бімбов! –

Маріку на ґімбалцї в кертови ґімбав.

Та мотуз урався и брызнула кров –

Ацццяк погыбає велика любов.

 

Піцїцькый Иван вдинь огинь розоклав,

И угиль горячый в пачмаґы му впав:

Там, де штось ся хлипало, впстала дїра –

Дьüвкам сись лиґінь бüлше ни цїмбора.

 

Піцїцькый Иван в чужüм кертї гуляв,

И повну тайстрину чиришинь нарвав.

Смертелно го вдарила в голову тиґла –

Сусїд каже: – Нашто рвеш, кой ни пристигла?!.

 

Піцїцькый Иван глядав грибы в хащинї,

И – раз! – пудорвався на спрятанüв мінї:

Ни встигли Йванка убыйняти страхы –

Ушыткого дуба вбплели ґилюхы.

 

Піцїцькый Иван копле яму глубоку,

Якыйись в ню батичко впав нинароком,

Йван цїментом яму вту нараз залляв,

Лем з цїменту батичкüв пуцлик стырчав.

 

Піцїцькый Иван лїз на хыжу, на вирьх,

Хыжчина стара – ни вдержала сись тирьх:

Челленоє й жовтоє здольü штось витко –

Ни пüде Йванко вже у гостї до тьüткы.

 

Піцїцькый Иван звідав рüдного уйка,

Ош де мош купити такый мотуз туйка,

Што уйко на шию собі заязав,

Й на мотузї тüм ся файнo колысав.

 

Йванко на литїщи ґранату найшов,

Засунув ї в шпор, и в ошколу пüшов.

Бабка у шпорї огинь запалила…

Потому ї вшытко село хоронило.

 

Піцїцькый Иван у ошколї, у класї

Чинив остров брытвов аборт цїмборашцї.

Хоть плод закырвавленый хотїв щи жити,

Йван мусїв го твердо ногов розтрощити.

 

Директор в ошколї Ивана припер,

И кожу ушытку з Ивана издер:

Най, докü нова вдросте, Йван ся помучить.

Завто анатомію дїти изучать.

 

Кüсточка вд кüсточцї, пантликы в ряд:

Поїзд строщив дисятьох дїтвачат.

Піцїцькый Иван впят в ошколу иде –

Скоро ищи дисятьох приведе.

 

Піцїцькый Иван поступив в ПТУ,

А там му вповіли косити траву.

Иван мüцно косу у рукы вхопив –

Бüлш в ПТУ ся нитко ни учив.

 

Вже осїнь удходить, зима настає.

В піцїцького Йвана сухых дрыв ниє.

Сільраду вдалося йому запалити,

Типир ся ушытко село буде гріти.

 

Піцїцькому Йвану папірь дав поштарь,

Иван з папірьом тым пüшов у будар:

Стала в Ивана гузиця шовкова –

З обох бокüв быв тот папірь шмірґільoвый.

 

Піцїцькый Иван залитїв у будар,

В слабинькі дощкы быв страшенный удар.

Дощкы ся вломили, Йван сперся в гüнї –

Ни найде му втиць го й по нынїшнї днї.

 

Піцїцькый Иван гиринька смачно йзїв,

И вд мамы воды ся напити просив.

А мама дала му погар чемеріцї –

Дись рüк ни росли на могілї косіцї.

 

Піцїцького Йвана нянько любив,

Йванкови иржавый чуплак подарив.

Ба што тото голосно хряснуло так?! –

Йван няньови в ґорґоші стромив чуплак.

 

Піцїцькый Иван из вüтцьом фіґльовав,

И мийриґу в левеш вüтцьови налляв.

Отиць вмер, умер и піцїцькый лынґарь –

И втиць Иванкüв быв великй фіґлярь.

 

Піцїцькому Йванови рüдный отиць

Пудсыпав силної утровы в горниць:

У муках страшенных Иван умирає –

Писатиль-отиць сяк житя изучає.

 

Піцїцькый Иван наварив кляґаниць –

До смерти безногым му буде отиць.

 

В піцїцького Йвана быв нянько вадас.

Иван в свою бабку стрілив лем раз.

Отиць му вповів, коли бабка упала:

– Нашто сь стріляв, кой патронüв так мало?!..

 

Піцїцькый Иван никого ни звідав,

Взяв нüж и зарізав старинького дїда.

Втиць каже му: – Мняса на нüм ни так бивно,

И пüде на вашарї лем по три гривнї.

 

Піцїцькый Иван вхопив няньову пушку,

Вбы чути, што є в ньüв, приклав ї уд ушку,

Строщив штось, вто стрілило – хыжа в огнї,

Мозок, ги смолї, прилип уд стїнї.

 

Піцїцькый Иван у навилку лежав,

И перстом у небі звізды раховав.

Овüн бы очима всьо небо сходив,

Кыдьбы му ткось утяг ошвилы з груди.

 

Піцїцькый Иван у городци копав,

Якоєсь жилїзо мотыков дüстав.

Лабы – на сливі, а рукы – пуд дубом:

По мінї ни гüнно так ковтати грубо.

 

Піцїцькый Иван в автопарку гуляв,

Шпортнyвся, и в бочку из бензином впав.

Вбы ввідїти де є, ввüн швабликом чирькнув –

И бочка, и Йван дись литять й дотипирькы!

 

Піцїцькый Иван злого пса задирав,

И пес мало Йванови руку скусав.

Иван рот удопер и клацнув зубами –

Ни бyде уже того пса меже псами!

 

Піцїцькый Иван проплывав ріку Нїл,

И туйкы го йзїсти хотїв крокодїл.

Велика ріка уд кырви зчелленїла –

Иван плыве дале, ниє крокодїла.

 

Піцїцькый Иван ся навчив карате,

И думав ош нараз пятьох покладе…

Ни з кым ся ни бє Иван з тої поры,

Бо – мусїв купити собі коштуры.

 

Піцїцькый Иванко возився на санках,

Возилися тамкы й катуны на танках.

Кüсткы затріщали, вломилися санкы:

Иванка ниє, лем – катуны на танках.

 

Піцїцькый Иван у катунах служив,

И ґомбичку чорну в касарни строщив:

Ракета на Кыйов летить – чути гуркüт! –

Згорів Янукович, а за ним такый – Суркіс!

 

Піцїцькый Иван истягнув з нüг онучї,

И внучами тыми украйинця мучив.

А вкрайиниць дыше й смієся невинно:

– Йсе запах родимої мої Вкрайины!

 

Піцїцькый Иван быв великый лынґарь –

Носив у пачмаґах товстенный біґарь:

Кой відїв шіковну. ногасту жüнчовку,

Біґарь уставав, челленїла бімбовка.

 

Піцїцькый Иван быв великый дурак,

Бо вказовав жонам свüй довгый пуцак.

Айбо коли жонам тото надоіло.

Они Йвана ймили й пуцак уткусили!

 

Піцїцькый Иван быв великый поет –

Йому часто Муза чинила мінет.

А Йван свої верші довженні писав

Лем тым, што ввüн Музї у пысок давав.

Попозирайте мüй

старый сайт:
http://gafya.narod.ru/

Дзеркало сайта

http://petrovtsiy.ltd.ua/

Tegs:

русинськи русинські співанки писни пісні фигли колядки, іван петровцій, вірші петровція, іван петровцій біографія, русины народ, закарпатские русины, русины на украине, становище русинів у галичині, галицкие русины, карпатские русины, русины фото, русинське радіо, русины, русини, русинська мова, русинский язык, русинська нація, русинська музика, русинська родина, русинськi співанкы, русинськi стихы, русинська правда, русинская литература, русинська література, русинская поэзия, русинська поезія