Здрю на погар очима битїжныма –
Я вчора лавор мындры спорознив.
А завтра – паска, й чорт ся до ня имать,
Вбым сього году паску ни сятив.

Малювуть яйця синьо и бордово,
А я лем начеллено йих фарблю.
И буду йих нести, ги кураговы,
Бо я йсе сято, ги дрыган, люблю.

Днись яйця, гикой фінжї, розбивавуть ся,
И чїлінговы просто в душу бють.
И ковдоші всьых стран соєдинявуть ся
За тым столом, де нашу мындру пють.

Як файно аццякої поры года
На фрыштик з церкви бігнути горов!
Курім, хло, дниська опіум народа,
Но, а oвüн най нюхать наш багов.

Кой таролы зачїлінгочуть рано,
Запахне шовдырь, затріщить гордüв,
Як файно в хащи погарüв и склянок
Уздріти нашых шльомпавых врагüв.

Днись вшытки – братя. Я вбыйму китайця,
Мао Цзедун руков менї махне.
Я шмарю му челлині мої яйця,
Менї ввüн свої жовтї зажене.

Я запянїв, и в пысок бити буду
Всьых, тко гарначкы хоче в динь сякый.
И гойкаву: «Ни кывайте, паскуды,
Христа, бо лем єден овüн сятый!»

Днись поцюлюву и жону ворожу –
В сись динь до жüн паскалный интерес.
Сяк на люди мы чиниме ся схожыми…
Й ты поцюлюй!.. Воистинно воскрес!

Сяк на люди ми чиниме  ся схожыми…
Й ты поцюлюй!.. Воистинно воскрес!