СОНЕТ - ІІ

Кіть уд народжіня в сьüм світї я - бідак,
Ни віруву, ош дись колись богатым буду,
Бо што раз и навхтема Бог присудить,
Вто споконвіку буде вже лем так.

Нитко ни вповість, ош тружуся я хоть як:
Ушыткый свüй живüт кладу на вüвтарь труду -
За вто, што чиню я, ни раз ня хвалять люде,
Лем иппен дутка в рукы ми ни йде нияк.

Мüй реклик ветешный, поношені пачмагы,
Топанкы просять істи, калапа ниє…
Та попри вшытко ни впозїруву, ги трагік -

У грудьох серце ся по молодому бє:
Дав Господь Бог менї моє житя й дорогу,
И я за йсе ся благодарно молю Богу!

Попозирайте мüй

старый сайт:
http://gafya.narod.ru/

Дзеркало сайта

http://petrovtsiy.ltd.ua/

Tegs:

русинськи русинські співанки писни пісні фигли колядки, іван петровцій, вірші петровція, іван петровцій біографія, русины народ, закарпатские русины, русины на украине, становище русинів у галичині, галицкие русины, карпатские русины, русины фото, русинське радіо, русины, русини, русинська мова, русинский язык, русинська нація, русинська музика, русинська родина, русинськi співанкы, русинськi стихы, русинська правда, русинская литература, русинська література, русинская поэзия, русинська поезія