Світять, світять ся слова русинські,

И хосновані, й мало хосновані иннись -

Лучикы йих, ги ручкы дїтинські,

До серцьüв стражденных дотяглись.

Пестять нас, давуть нам силу жити,

Бо типир лем рüдні нам слова

Годны нас уд смерти вбаранити –

Наша кров уже лем в них жива.

Кров тота, гикой вино, игриста,

Світлом ся стає, кой рве ся вон.

Повна силы, гикой сонце, чиста,

Ни терпить ниякых перепон.

Русины !

Нас додручали вд смерти –

Удобрали всьо, што в нас было…

Лем ни дайме з памняти истерти

СЛОВО, што сам БОГ нам на чоло

Написав, обы нас берегло.

СЛОВО - нашого безсмертя жерело !